سلام بر شهدای غواص!
ای اروند چه آسوده برادرانمان را بلعیدی. تو مگر آنان را نمی شناختی، تک تک آن فرشتگان که آنها را در خود جا داده ای، صد رستم را آموزگار بودند تو چطور توانستی؟ شاید تو هم صدای اشکها و روانی ناله شان را درک کردی، و آنچه که از خدا می خواستند را اجابت کردی. از آنان یسیار شنیدند که می گفتند دنبال جنازه ی ما نیایید پیدا نمی کنید.
-------------------------------------------------------------------------------
شهدای غواص، به راستی که مظلوم ترین شهدایند. همین است که روایت داریم :اجر شهید زیر آب اندازه ی دو شهید است. شنیده ام که این شهدا حق الناس هم ندارند. نمی دانم تا به حال غواصی کرده ای یا نه بسیار مفرح است،انگار در دنیای جدیدی آمده ای، حس تولد داری، لذت بخش است، البته نه در جنگ، وقتی زیر آبی و در آرامش ناگهان می بینی که خطوطی از حباب با سرعت از جلوی چشمانت عبور می کنند، بسیار زیباست، فقط تا قبل از اینکه این حباب ها دوستت را به پرواز در بیاورند، آری جنگ زیر آب بسیار درد آور است نه راه پس داری نه راه پیش و نه می توانی سنگری پیدا کنی، اگر شانس بیاوری ، یک جباب ترا هدف بگیرد وگرنه باید پرپر شدن برادرانت را شاهد باشی،بسیار درد ناک است که عملیات تمام شود و دوستانت کنارت نباشند، در حالی که حتی لباست هم سالم است.
--------------------------------------------------------------------------------
یا صاحب الزمان سلام بر شما. بار ها این جمله را از من شنیده ای که به خاطر تو به آب و آتش می زنم، ولی هیچ کس نمی تواند معنای آن را درک کند، جزء شهدای غواص هم آب بود هم آتش
ما زبالییم و بالا میرویم ما زدریاییم و دریا میرویم ما ز اینجا و ز آنجا نیستیم ما ز بیجاییم و بیجا میرویم